O książce: rok / Gleb pochylił się, patrząc na leżące w dłoni miasto. Miasto żyło, świeciło, migotało i mrugało. Manila. Szepnął: chodź, chodź tu, noc przyjmie Cię w ciepłych dłoniach okrytych czarnymi aksamitnymi rękawiczkami. A wtedy cię przyjmę. Przyjmę to, rozbiję na wiele fragmentów, wtedy nawet twój wszechpotężny Księżyc ich nie zbierze. Bo jestem silniejszy - Księżyc, człowiek, magia... ...Wspiął się na szeroki parapet balkonu - miasto i niebo stanęły mu pionowo przed oczami i nie zrozumiesz, czy spadnie, czy polecieć do gwiazd. Wziął ostatni oddech wilgotnego, nocnego powietrza i zamknął oczy. Jeszcze krok... - Młody człowieku, może już skoczysz? A potem następuje zwrot...